Pasja,wspomnienia,przyjaciele,rodzina.Nie wybiorę jednego z nich. Tylko razem tworzą całość-MNIE.
RODZINA wspierała mnie w PASJI,która dała mi PRZYJAŹŃ by w efekcie powstały WSPOMNIENIA
Pasja to cel życia , wyznacznik właściwej drogi.
Przyjaźń to tkanka budująca me serce.
Wspomnienia bym nigdy nie zapomniała kim jestem.
Rodzina bym wciąż potrafiła kochać.

Pasja,wspomnienia,przyjaciele,rodzina.Nie wybiorę jednego z nich. Tylko razem tworzą całość-MNIE.
RODZINA wspierała mnie w PASJI,która dała mi PRZYJAŹŃ by w efekcie powstały WSPOMNIENIA
Pasja to cel życia , wyznacznik właściwej drogi.
Przyjaźń to tkanka budująca me serce.
Wspomnienia bym nigdy nie zapomniała kim...

Obrazy, szkice, rysunki. Wszystko co kiedyś stworzyłam i co jeszcze trzymam gdzieś schowane i tylko ja je oglądam.

Obrazy, szkice, rysunki. Wszystko co kiedyś stworzyłam i co jeszcze trzymam gdzieś schowane i tylko ja je oglądam.

Mam jedną taką rzecz, która łączy teraźniejszość z przeszłością - dosłownie. - Kalendarz z 2010 r. Bóg jeden wie czemu go jeszcze nie ściągnąłem? Może dlatego, że jest na nim półnaga Kate Moss. Albo może dlatego, że mam sentyment do 2010 r. To był dobry rok, m.in. urodził się wtedy mój syn... dobra co będę ściemniać - Kate Moss, ale przy okazji przypomina mi ten dobry rok.

Mam jedną taką rzecz, która łączy teraźniejszość z przeszłością - dosłownie. - Kalendarz z 2010 r. Bóg jeden wie czemu go jeszcze nie ściągnąłem? Może dlatego, że jest na nim półnaga Kate Moss. Albo może dlatego, że mam sentyment do 2010 r. To był dobry rok, m.in. urodził się wtedy mój syn... dobra co będę ściemniać - Kate Moss, ale przy okazji przypomina mi ten dobry rok.

Istnieją tylko trzy sposobności, aby wpłynąć na czas. Wspomnienia, które czas cofają. Zdjęcia, które czas zatrzymują. Marzenia i plany, które przenoszą w przyszłość. Inne sposoby to tylko pochodne…
Dla mnie osobiście swoistymi wehikułami czasu są zmiany. Każda ze zmian przypomina mi o przeszłości i jednocześnie o nieuchronności przyszłości.

Istnieją tylko trzy sposobności, aby wpłynąć na czas. Wspomnienia, które czas cofają. Zdjęcia, które czas zatrzymują. Marzenia i plany, które przenoszą w przyszłość. Inne sposoby to tylko pochodne…
Dla mnie osobiście swoistymi wehikułami czasu są zmiany. Każda ze zmian przypomina mi o przeszłości i jednocześnie o nieuchronności przyszłości.

Moim łącznikiem z przeszłością jest zeszyt, w którym już od przeszło dziesięciu lat notuję ważne dla mnie cytaty, fragmenty książek, teksty piosenek, wiersze, czasami tytuł i wykonawcę piosenki, czasem nazwę miejsca, które w danym czasie odwiedziłam. Teraz, kiedy do niego zaglądam, to choć piszę już mniej, mogę cofnąć się w czasie i poczuć się dokładnie tak, jak tego dnia, kiedy zanotowałam daną stronę. Widać wszystkie moje wzloty i upadki, cały proces żałoby, czy to po kimś, kto umarł, czy tylko zniknął z mojego życia, ale też proces zdobywania nowych przyjaźni, albo wręcz miłości... Trzeba obchodzić się z tym dziennikiem ostrożnie - w środku ukryte są zasuszone kwiaty, jakieś kwitki, czasem artykuły z gazet, bilety, liściki.
To mapa mojego życia wyrażona słowami, których autorami są inni ludzie, a które na dany moment były tak adekwatne... Forma pamiętnika, w połączeniu z albumem ze zdjęciami jest po prostu moją historią.
To najcenniejsza rzecz, którą mam.

Moim łącznikiem z przeszłością jest zeszyt, w którym już od przeszło dziesięciu lat notuję ważne dla mnie cytaty, fragmenty książek, teksty piosenek, wiersze, czasami tytuł i wykonawcę piosenki, czasem nazwę miejsca, które w danym czasie odwiedziłam. Teraz, kiedy do niego zaglądam, to choć piszę już mniej, mogę cofnąć się w czasie i poczuć się dokładnie tak, jak tego dnia,...

Jest to mój "Jasiek"!
Mała poduszka, którą chyba posiadał kiedyś każdy z nas! Ale ja do mojej jako dziecko byłam bardzo przywiązana i od kiedy tylko pamiętam towarzyszyła mi każdego wieczora! Niezależnie od tego gdzie wyprzedzałam "Jasiek" zawsze jechał ze mną!
Teraz oczywiście gdy gdzieś wybieram już go nie zabieram, ale w domu śpi ze mną każdego dnia.
Ze względu, że jest ze mną od zawsze, to towarzyszył mi zawsze w chwilach radosnych, ale również w tych kiedy miałam "doła". To w niego płakałam wieczorem leżąc w łóżku przy pierwszym załamaniu miłosnym!
Do niego uśmiechałam się każdego wieczora idąc spać i marząc o nowym chłopaku!
Pod niego wkładałam pierwsze zęby, które później "wróżka zębuszka" zamieniała na pieniądze :)
Pod niego również wkładałam książki, kiedy skończyłam się uczyć na sprawdzian, w nadziei że pomoże mi to dostać z niego piątkę :)
On zawsze mi towarzyszył, każdego wieczora niezależnie od tego czy na mojej twarzy gościł uśmiech, czy z oczu płynęły łzy pamięta wszystkie ważne chwile i za każdym gdy leżę na nim to właśnie te chwile powracają w mojej pamięci!

Jest to mój "Jasiek"!
Mała poduszka, którą chyba posiadał kiedyś każdy z nas! Ale ja do mojej jako dziecko byłam bardzo przywiązana i od kiedy tylko pamiętam towarzyszyła mi każdego wieczora! Niezależnie od tego gdzie wyprzedzałam "Jasiek" zawsze jechał ze mną!
Teraz oczywiście gdy gdzieś wybieram już go nie zabieram, ale w domu śpi ze mną każdego dnia.
Ze względu, że...

Łącznikiem przeszłości z teraźniejszością są u mnie rodzinne zdjęcia. Co pewien czas siadam przeważnie z moją mamą i dajemy się wciągnąć w wir wspomnień. Najbardziej lubię oglądać bardzo stare fotografie, na których znajdują się członkowie mojej dość sporej rodzinny, których nie miałam niestety możliwości poznać. Na szczęście dzięki zdjęciom wiem, jak wyglądali oraz mogę posłuchać o nich historie mamy. Zdjęcia z dość niedalekiej przeszłości dają mi możliwość zobaczenia, jak przez ten czas wszyscy się zmieniliśmy. Jak z dzieci staliśmy się dorosłymi. Te zdjęcia powodują też chwile zadumy. Kiedy widzisz fotografie sprzed dziesięciu lat, jak całą rodziną siedzicie razem przy stole świątecznym i zdajesz sobie sprawę, że wiele z tych osób już nie ma, zawsze zakręci się łza w oku. Dlatego tak bardzo lubię przeglądać albumy. Upewnia mnie to w przekonaniu, że kiedyś było dobrze.

Łącznikiem przeszłości z teraźniejszością są u mnie rodzinne zdjęcia. Co pewien czas siadam przeważnie z moją mamą i dajemy się wciągnąć w wir wspomnień. Najbardziej lubię oglądać bardzo stare fotografie, na których znajdują się członkowie mojej dość sporej rodzinny, których nie miałam niestety możliwości poznać. Na szczęście dzięki zdjęciom wiem, jak wyglądali oraz mogę...

Moja biblioteka, zwłaszcza te najdawniej zakupione przeze mnie książki, które kupiłam jako dziecko lub nastolatka. Mam na nie specjalny regał. Mam np. bardzo dobry dwutomowy słownik polsko-angielski kupiony w PRL-u na zakup, którego dała mi pieniądze dawno nie żyjąca babcia, czy książki Marii Rodziewiczówny kupione przed laty w księgarni w Wilnie jeszcze w czasach gdy Wilno było częścią Związku Radzieckiego. Mam też oczywiście książki prezenty, które darzę ogromnym sentymentem. Za pieniądze otrzymane na 18 urodziny kupiłam sobie encyklopedię historyczną do której zajrzałam kilka lat temu i była ona punktem wyjścia do dalszych poszukiwań lektur gdyż pod każdym hasłem jest bibliografia, co bardzo mi pomogło. Tak biblioteka to mój skarb, który kocham i jest to niewątpliwie podróż w czasie: " Lubię wracać tam gdzie byłem..."

Moja biblioteka, zwłaszcza te najdawniej zakupione przeze mnie książki, które kupiłam jako dziecko lub nastolatka. Mam na nie specjalny regał. Mam np. bardzo dobry dwutomowy słownik polsko-angielski kupiony w PRL-u na zakup, którego dała mi pieniądze dawno nie żyjąca babcia, czy książki Marii Rodziewiczówny kupione przed laty w księgarni w Wilnie jeszcze w czasach gdy Wilno...

Chcąc przypomnieć sobie dawne szkolne lata i dawne niespełnione sny i żale zaglądam do półki, otwieram pamiętnik i wyciągam z niego kopertę. Piękna w serduszka jeszcze niepozaklejana opisana imieniem, które za każdym razem wywołuje szybsze bicie serca i przywołuje ocean uczuć. Otwieram ją i wyciągam z niej kartkę, walentynkową niby nic wyjątkowego, życzenia są już gotowe, drukowane. Niby nie ma w tym żadnych uczuć i starań skoro jest to kartka na,,gotowca”, lecz tylko ja wiem, że musi taka być inaczej ktoś mógłby rozpoznać moje charakterystyczne pismo, tylko napis z twoim imieniem na kopercie jest odręczny, lecz pisany tak by nikt nie rozpoznał mojego pisma – napisany starannie tak dalece różniący się od mojego zwykle niechlujnego stylu. Patrząc na kopertę wspominam wszystkie chwile, w których rozmawialiśmy, zabawne szkolne chwile z przyjaciółmi, zwierzenia, zazdrości, przypały. Szkolne lata nie powrócą a koperta znów ląduje w pamiętniku skrzętnie schowana przed wszystkimi razem z innymi szkolnymi liścikami i pamiątkami. Dalej będzie tam leżeć nigdy nie zostając wysłana.

Chcąc przypomnieć sobie dawne szkolne lata i dawne niespełnione sny i żale zaglądam do półki, otwieram pamiętnik i wyciągam z niego kopertę. Piękna w serduszka jeszcze niepozaklejana opisana imieniem, które za każdym razem wywołuje szybsze bicie serca i przywołuje ocean uczuć. Otwieram ją i wyciągam z niej kartkę, walentynkową niby nic wyjątkowego, życzenia są już gotowe,...

Moim mostem łączącym dwa światy są karty tarota owinięte starą chustą . Moja babcia lubiła wróżyć , było to jej hobby.Ja nie mam powołania do "tych spraw" ale jest to jedyna pamiątka po mojej babci którą bardzo kochałam. Od czasu do czasu wyciągam "łącznika " i powracają wspomnienia, miłe i bezpieczne , opada niepokój i można powiedzieć że baterie zostały naładowane:)

Moim mostem łączącym dwa światy są karty tarota owinięte starą chustą . Moja babcia lubiła wróżyć , było to jej hobby.Ja nie mam powołania do "tych spraw" ale jest to jedyna pamiątka po mojej babci którą bardzo kochałam. Od czasu do czasu wyciągam "łącznika " i powracają wspomnienia, miłe i bezpieczne , opada niepokój i można powiedzieć że baterie zostały...